Twintig jaar onderweg met vluchtelingen
Hoe het begon
Een reis die meer dan twintig jaar zal duren. Langer dan voorzien. Ook een reis die de auteur gaandeweg nieuwe inzichten oplevert.
Hij ontmoet asielzoekers afkomstig uit verschillende landen en probeert hen te helpen. De eerste tien jaar werkt hij in een van de ongeveer tienduizend plaatselijke instellingen van VluchtelingenWerk Nederland.
Bureaucratie
Onder leiding van enkele beroepskrachten nemen zij als vrijwilligers het merendeel van het werk voor hun rekening. Omdat de asielzoekers die bij hen komen inmiddels een verblijfsvergunning hebben en een woning toegewezen kregen, gaat het veelal om hulp bij de inrichting van de woning, de aanvraag van een uitkering, het regelen van een zorgverzekering, het afsluiten van een contract met een energieleverancier, enzovoort. Kortom, de lange mars door de Nederlandse bureaucratie. Een bron van werk die zelden opdroogt. Een geloofwaardig verhaal
Collega’s in de asielzoekerscentra (azc’s) begeleiden de asielzoekers op weg naar een verblijfsvergunning of, als dat niet lukt, naar de uitgang. Huub Keijbets is gemotiveerd en blijft dat gedurende zijn reis, al verandert gaandeweg wel zijn opinie. Asielzoekers hebben vaak het nodige meegemaakt en verdienen het geholpen te worden. Niemand verlaat immers zomaar zijn land en familie, om op weg te gaan naar een vreemd oord, ver weg, waar hij of zij de taal niet kent, de mensen niet kent en de gewoontes niet kent. Dat is nogal wat. Ik moet er niet aan denken. Maar er moet wel sprake zijn van een geloofwaardig verhaal en dat is niet altijd het geval. |
